Quinta met een verhaal, daar wil ik heen. De man heeft me kort verteld over de ontdekking die de Engelse Rebecca 25 jaar geleden deed. De ontdekking genaamd: Quinta da Sophia. Vijfentwintig jaar geleden rijdt Rebecca door een kleine nederzetting. Ze zoekt een plek om voor altijd te blijven, maar waar, dat weet ze nog niet. Het is lente, en een zee van geurende bloemen komt haar tegemoet. De straten zijn stil en tijdloos, een groepje vrouwen staat te kletsen en vegen ondertussen de paden schoon. Alsof ze stonden te wachten op haar komst, verwijzen de oude vrouwen Rebecca door naar ?die mooie plek? via dat ?ene smalle weggetje?. Als ze aankomt, is Rebecca verkocht. Deze plek verlaat ik nooit meer, denkt ze en ze besluit om er een oase te bouwen met appartementen en een villa: karakteristieke quinta?s, genaamd... Quinta da Sophia. Een uur geleden ben ik aangekomen in Quinta da Sophia en eigenaresse Rebecca en ik staan samen in de tuin. De palmboom staat er al vanaf het begin zegt ze, want dat probeerde ze: het authentieke verenigen met het moderne van nu. Van de oude bakkerij maakte ze een appartement, nieuw maar met de ziel van vroegere Portugese tijden. Straks zwem ik even rustig wat baantjes in het zwembad en drink een vinho in de schaduw op de binnenplaats. Ik ruik de bougainville en jasmijn en de krekels tsjirpen... Op deze plek wil je aankomen én nooit meer weggaan. Ineens hoor ik een claxon in de verte. Rebecca neemt me mee naar waar het geluid vandaan komt. De vis-, groente- en locale broodmannen lopen door de straten en verkopen hun verse waar. Een verse vis ga ik nemen voor op de barbecue. Dit is amanhã op z?n best denk ik. En morgen is morgen...